Słynna operetka Jacques’a Offenbacha w wyjątkowo barwnej i zabawnej inscenizacji. Retransmisja z Festiwalu Salzburskiego [Salzburger Festspiele] Kto skomponował najsłynniejszego kankana świata? Oczywiście Jacques Offenbach. A gdzie go umieścił? W swojej najsłynniejszej operetce, czyli w Orfeuszu w piekle. Offenbach, francuski kompozytor żydowskiego pochodzenia, był nie tylko wysoce zdolnym artystą, który posia-dał wyjątkowo lekkie poczucie humoru, jak i muzyczne pióro, ale też sprawnym przedsiębiorcą, w mig wyczu-wającym potrzeby publiczności. W 1855 roku założył prywatny, działający do dziś, Le Théâtre des Bouffes Pari-siens. Wystawiał tam jednoaktowe farsy muzyczne, by w roku 1858, trzy lata od otwarcia teatru, dać paryża-nom zwariowaną operę komiczną Orfeusz w piekle. Była ona absolutną nowością, jedyną w swoim rodzaju ope-rową bufonadą, która grecki mit o Orfeuszu i Eurydyce przedstawiła w sposób co najmniej frywolny. Jako że miała lekki i niepoprawny charakter oraz dialogi mówione obok partii śpiewanych, uznano ją za nowy gatunek, który dziś nazywamy operetką. Offenbach był mistrzem w pisaniu operetek na kanwie mitów greckich i tradycyjnych baśni (Piękna Hele-na czy Rycerz Sinobrody). Jego „antyczne” i „fantastyczne” dzieła zawsze w jakiś sposób odmalowywały współ-czesnych mu, przyziemnych ludzi, ze wszystkimi ich zabawnymi wadami. Jak ten genialny kompozytor przed-stawił tragiczną historię trackiego śpiewaka Orfeusza, który udał się do zaświatów, by odzyskać swoją żonę Eu-rydykę – tego dowiemy się z szalonego przedstawienia zrealizowanego w 2019 roku w ramach Salzburger Fest-spiele, słynnego festiwalu, który ma już ponad sto lat. Przedstawienie wyreżyserował Barrie Kosky (Wesele Figara Mozarta z Wiener Staatsoper), a zadyrygował nim Enrique Mazzola, dyrektor muzyczny Lyric Opera of Chicago. W rolę Eurydyki wcieliła się Kathryn Lewek, jedna z najlepszych obecnie odtwórczyń arcytrudnej partii Królowej Nocy z Czarodziejskiego fletu Mozarta, zaś legendarnej szwedzkiej mezzosopranistce Anne Sofie von Otter powierzono prześmiewczą rolę opinii publicznej.